§ 7
- Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda.
- Pracownik nie ponosi odpowiedzialności za szkodę w takim zakresie, w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniły się do jej powstania albo zwiększenia. Pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a w szczególności nie odpowiada za szkodę wynikłą w związku z działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka.
- W razie wyrządzenia szkody przez kilku pracowników każdy z nich ponosi odpowiedzialność za część szkody stosownie do przyczynienia się do niej i stopnia winy. Jeżeli nie można ustalić stopnia winy i przyczynienia się poszczególnych pracowników do powstania szkody, odpowiadają oni w częściach równych.
- Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty 3-miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.
- Pracodawca jest obowiązany wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody.
- Jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości.
§ 8
- Pracownik instytucji nie może:
- wykonywać poleceń, których wykonanie stanowiłoby przestępstwo lub naraziłoby instytucję na straty. Jeżeli w przekonaniu pracownika polecenie przełożonego jest niezgodne z prawem, pracownik powinien przedstawić przełożonemu swoje zastrzeżenia, a w razie pisemnego potwierdzenia polecenia, winien je wykonać zawiadamiając jednocześnie dyrektora,
- opuszczać stanowiska pracy w czasie pracy, bez zgody przełożonego,
- operować maszynami i urządzeniami nie związanymi bezpośrednio z wykonywaniem zleconych obowiązków i czynności,
- samowolnie demontować części maszyn, urządzeń i narzędzi oraz dokonywać innych napraw bez specjalnego upoważnienia,
- samowolnie usuwać osłony i zabezpieczenia maszyn, urządzeń i narzędzi, czyścić i naprawiać maszyny, aparaty będące w ruchu lub pod napięciem elektrycznym.
- W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracownik jest zobowiązany rozliczyć się z zakładem pracy.
- Zabrania się palenia wyrobów tytoniowych na terenie Wąbrzeskiego Domu Kultury oraz w Miejskim Punkcie Informacji.
- Zakaz palenia dotyczy zarówno pracowników, stażystów, uczniów nauki zawodu Wąbrzeskiego Domu Kultury jak też wszystkich osób trzecich przebywających na terenie instytucji kultury.
- Palenie wyrobów tytoniowych jest dopuszczalne wyłącznie na zewnątrz budynku Wąbrzeskiego Domu Kultury w wyznaczonym oznakowanym miejscu.
- Palenie wyrobów tytoniowych jest dopuszczalne na zorganizowanych imprezach gastronomicznych w dodatkowo wyznaczonych miejscach przez Kierownika Administracji i Gastronomii.
Rozdział III
Czas pracy
§ 9
Czas pracy powinien być odpowiednio wykorzystany przez każdego pracownika na wykonywanie obowiązków służbowych.
§ 10
- Czas pracy pracowników w wymiarze podstawowym wynosi 40 godzin na tydzień i 8 godzin na dobę w pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym miesięcznym okresie rozliczeniowym.
- W instytucji stosuje się równoważny czas pracy, ze względu na rodzaj i organizację czasu pracy mogą być stosowane rozkłady czasu pracy w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru do 12 godzin na dobę. Bilansowanie normy tygodniowej następuje przez skrócenie dobowej normy czasu pracy w innych dniach okresu rozliczeniowego lub poprzez zapewnienie pracownikowi dni wolnych od pracy ponad obowiązującą liczbę niedziel, świąt i dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy.
- Czas pracy młodocianego w wieku do 16 lat nie może przekraczać 6 godzin na dobę, powyżej 16 lat nie może przekraczać 8 godzin na dobę. Do czasu pracy młodocianego wlicza się czas nauki w wymiarze wynikającym z obowiązkowego programu zajęć szkolnych, bez względu na to, czy odbywa się ona w godzinach pracy.